bir zamanlar bu şehrin en alımlısı
en heybetlisi bizler, nazarla anılırdık
çatılarımız alaturka kiremit kırmızısına
kimimiz saman sarısına kimimiz çivit’e boyanırdık
göklere uzanır çeker indirirdik bulutları
yağmur, bazende lapa lapa kar yağdırırdık
saçaklarımızdan sünerdi mutluluk damlaları.
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta