1978 -kimbilir ne kadar daha...
Hâlâ aynı bu şehir...
Fırtınalarıyla, rüzgarlarıyla ve hasretleriyle...
Değişen yalnızca zaman...
O da son demine doğru akıyor, denizini bulmaya çalışan bir nehir gibi...
Ve bir süre sonra o da değişmeyi bırakıp çapasını atacak,
azgın denizlerle boğuşmuş yorgun bir tekne misali...
Ve; yokluğunda aynı...
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta