Ömrümü, ben, sana vermek isterdim,
Allahım, ne yazık çaldılar benden.
Karanlık alemde, yollar gösterdim,
Gönlüme yel girdi, gelen gidenden,
Düştüm, düştüm beni kaldır Allah'ım,
Yolsuzun yolundan, aldır Allah'ım.
Gecenin koyusu, sabaha yakın,
Varlığı yokluğu, düzenliyen sen.
Aydınlat buldum, buldum Allah'ım.
Karanlık dünyanın zebaniler,
Kudurmuş, şımarık efendileri.
Sapık bir düşünce, kanlı elleri,
Seni tanıyanlar gelsinler artık,
Bozdular, mayamız hep yırtık pırtık.
Bana sen lazımsın, insanlığa sen,
Sensizlik ağına bak, desen desen.
İnsan yolsuz kaldı, artık kurtulsun,
Yollar bitsin artık, Hal ! Senin olsun...
Kayıt Tarihi : 15.7.2025 10:50:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Zayıf ve ölümlü insanın, nankör ve kan dökücü insanın, insanlığa yol göstermesi Ne kadar zor ve acı...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!