kızım HÜMANUR VERDA'ya.....
Bak ismin manidar, ışık gibisin
Gülüsün hanenin, tatlı derdisin.
İki kız, bir oğlan, sen dördüncüsün
Kısmetinle geldin; hoş geldin VERDA! ...
Hakkım helal olsun sana;
Demiştin ya hani, bana! ...
Yetti bana, sağol anne;
İnan içim, ferah yine! ...
Bana duan, gerisi laf
Tam da ortasındayız Yurdu’muzun
Bölümü çok Yüksekokulumuzun
Altyapı hazır, emir zâtınızın;
Bir Üniversite çok mu Başbakanım?
Cephede savaştık, verdik canımız,
Aşımı koklayıp, işimi sevdim
Görevimi bilip, kendimi verdim
Doğrudan sapmayın, dönmesin derdim
Ağardı saçlarım, döküldü tel tel! ...
Kollayıp garibi, bırakma geri,
Bir kaç kağıt, bir de kalem,
Söyleyin başka neyim var.
Teselligâhım, meşgalem
Şiirsiz günüm, bana dar..
Yine koyuldum yollara
Çalı kesmeye gidiyorum.
İyiden iyiye tutundum
Kızağıma.
Sadece kızak var ardımda
Az değil cürmümüz, oldukça iri
Mutahhar eyleyip, manevi kiri
İhmale koymadan, faslı zikiri
Emr-i ilahiyi,bilelim derim...
Kılarak namazı, vaktinde eda,
Bırak, aksın göz yaşlarım,
Tutamıyorum kendimi.
Ağlamak, tesellidir bazen,
Boşaltayım bendimi…
Ellerim sarsın, şakaklarımı
Secdene kapanan, yüzler aşkına
Günaha ağlayan gözler aşkına
Uğrunda tutuşan közler aşkına
Azabı rahmete, çevir Allahım! ...
Kabene yüz süren, kullar aşkına
Düşünüyorum yine ellerim şakağımda,
Kalmadı insanlık, yaşanmaz artık dünyada
Ne dostumuz belli kardeş, ne de düşmanımız,
Öyle geliyor ki bana fazla riyakarız.
Dedi- kodu, hased, buğz, aldı sardı etrafı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!