Bazen kırmızı bir otobüse binip gitmeli,
Şoföre sormadan “Son durak neresi?” diye.
Aşkın en güzel durağında inemedik belki ama,
En ucuz bileti de kestirmedik kimseye.
Yol uzun, biz sustuk, şehir dilsiz kaldı,
Bir insan nasil sever lan körü körüne
Nasil sever de görmez sevilmedigini
Hayatini , Kariyerini , Ailesini , Gencligini
Hayallerini , Herseyini silecek kadar nasil sever.
Bir gülümsemeyi bile cok görmüsler bana
Bir gün gelir de unuturuz sanıyorlar,
Oysa bazı acılar sadece susar, ama hiçbir zaman geçmez.
Kimi geceler vardır, sessizliğin ortasında için yırtılır da bağırırsın,
Kimse duymaz; çünkü kötülüğü yapanlar çoktan uyumuştur vicdansız uykularında.
İyi niyetini kalkan bildiler,
Ama o kalkanla seni ilk vuranlar da onlar olmadı mı?
Beni sevdiklerini söylediler,
Ama en derin yarayı hep o cümlelerin içinden aldım.
“Yanındayım” dediler ya hani,
O cümle çökünce üstüme, altında kalan ben oldum.
Güvendim…
Elini uzatana değil, içimi görene…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!