Çaldım kapısını azrailin.
Dedim; "Ben geldim."
İstifini bozmadı, soğuk ve durağan bir sesle; "Hadsizlik etme.
Ben zamanı gelince gelirim." dedi ve sustu.
Dilim kendinden emin ve küstahça karşılık verdi:
"Üstad, sen hep zamansız gelirsin.
Hep çağrılmadan gelirsin.
Belki utanır, çekinirsin.
Demem o ki mahçup olma.
Ben önden geldim ki seni de iade-i ziyarete beklerim.
Gelmezsen ölümü gör.
Gözlerinden öperim."
Kapatırken kapısını azrail, seslendi arkamdan;
"Daha çok göreceksin gününü."
Ürperdim!
Off! Azrailin nefesini hissettim ensemde.
Öff! Yaşayacağım hayatın ölürüm derdine.
Kayıt Tarihi : 9.12.2025 21:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ölüm meleğinin iade-i ziyareti olmaz. O, konuk olur. Misafiri olmaz.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!