Tam yeni oturmuştum yüreğim ağzımda;
–Hadi git…(!)
diyordu hınzır. Yüreğimi bu sözlerinin acıtacağını sanıyordu…neler görmüştük oysa neler..
Bir de ağlasa tastamam olacaktı tablo… Biliyordum, ki yaşamıştım evvelden. Yalnızın rolünü yalnızken yapmak acıdır, acıtır daha çok. Çoğu da bunu bilirde bilmezden gelir. Gidip yanına dizlerimin üzerinde çömeldim, yumruk yaptığı ellerini öptüm, öptüm arka arkaya. Başımı yavaşça kaldırıp gözbebeğine gözlerimi kilitledim. Yanaklarımızdan eş zamanlı ılık ıslak yollar açıldı, sonra çağladılar ama sessizce. Sonunda tamamlanmıştı tablo.
Nasıl güzellikti bu ey Allah’ ım…(!) Sıkıca sarıldım acısını kendiminkiyle çiftleştirdim…Aynıydı genlerimiz. Kim bilebilirdi bizi bizden daha iyi!
Yola düşen gölgemin,
Yorgun, yol arkadaşıdır ömrüm...
Ve insan öykülerinin,
Raslantılı sularında, seyreden bir gezginim.
Rüyamda gördüğüm, umutsuz kadın,
Devamını Oku
Yorgun, yol arkadaşıdır ömrüm...
Ve insan öykülerinin,
Raslantılı sularında, seyreden bir gezginim.
Rüyamda gördüğüm, umutsuz kadın,