Güzelliklere Alem Şiiri - Mehmet Tekmen

Geldim,yok gidemem; terkedip bırakamam.
Bilemem ne olacak,asla geri bakamam.
Öyle bir sevda ki bu; vaz geçilmez,ebedî.
Yazılmış sağlam yazı; sürüp gider,ezelî.

Yazdım serüvenimi,macera her bir satır.
Unutmam yaşananı; bilirim gönül,hatır.
Bir ömür boyu meğer,yer yüzü karıış karış.
Heyacanla yoğrulmuş,her saniye bir yarış.

Neler kaldı mazide,çok güç söyleyip saymak.
Düşünün zamanında,zevkti aşağı kaymak.
Titreyen ellerimde,tutamadığım çiçek.
Şifa olur sunulan,bir maşraba içecek.

Demirden tokmaklarla,tak tak vurdu kafama.
Ne faydası olacak,kanı akan yarama.
Dindirmez acıları,devası yok bu derdin.
Dünyadan âhirete,yarayacak ne verdin.

Ömür yolculuğunun,menzilleri bellidir.
Hangisi sonuncusu,bilnmez çok gizlidir.
Giderken kulak verip,sağı solu kollayan.
Kazanır çok çalışıp,iyi işler yollayan.

Ara,bak etrafına,seç iyiyi kötüden.
İnanma her denene,geleni gör öteden.
Düşünmek fazilettir; yolunu bilene,bil.
Her iyi fikir olur,aydınlatan bir kandil.

Son ânı bekleyenler,uğrar büyük zarara.
Kirli çamaşırları,dökülür son pazara.
Uymaz bize ey insan; kötü söz,kötü eylem.
Ömrün sonu olmalı,güzelliklere alem.