Sen!
Anadolu’nun bağrından kopup gelen yiğit!
Sen ki, nakış nakış işlersin,
sevdanı emeğine, emeğini sermayene...
Gönlünü, yüreğini ve bileğini koyarsın ortaya.
Yoklukla, açlıkla bilenirsin,
ama biliriz; bir lokma ekmektir derdin...
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta