Güzel Günler Şiiri - Mehmet Tekmen

Zaman yaman bir süreç,yok etme makinası.
Çıplak gözle görünmez,gerçek deniz anası.
Aldatır el âlemi,bakmaz göz yaşlarına.
Boşa vurma başını,denizin taşlarına.

Ağlayıp feryat etme,kimse duymaz sesini.
Düşün ki sayılıdır,tüketme nefesini.
Akıl sahibi kimse,tevbe edip yakarır.
Sabır en iyi yoldur,selamete çıkarır.

Tüm kapılar kapansa,birisi açık kalır.
Düşsen de uçuruma,,bir el uzanıp alır.
Karanlığı kaldıran,doğar ufuktan güneş.
Mutluluklarla dolu,yaşanan hayata eş.

Tarih sayfalarında,görünmez belki adım.
Dolaştım yer yüzünde,kendimce adım adım.
Zihinlerden silinmiş,terk edilmiş töreler.
Gördüm ki viranedir,güzel denen yöreler.

Sırça köşkler sahipsiz,yıkık dökük kimsesiz.
Camilerde kubbeler,ağlıyor şimdi sessiz.
Boynu bükük mihraba,diz çöküp baktım bir an.
Kuruyan gözlerimden, yaş yerine aktı kan.

Söylemek kolay değil,imkansız yazmak bunu.
Çınlar hep kulağımda,yitirme umudunu.
Unutulup gidecek,göz yaşı dolu dünler.
Daha çok var önünde,gelecek güzel günler.