Güz Tozları Şiiri - Musa Öz

Yazın aralığından geldi serildi güz
Sarıasma kuşları çizer göğü şimdi
Güz, ahlat ağaçlarına yoksulluğu öğretir
Yine de gümüşî bir zenginlik verir
Ne de olsa hüzünlüdür, sarı ve morca
Ona özgüdür bir yılın solgunluğu

Güzün hırkası dolaşır çalılıkların arasında
Bir renk sorsan kırmızı der güz

Yazın aralığından geldi serildi güz
Bir değerin var mı bu dünyada güz papatyası
Hey gönül yorgunluğu, bir değerin var mı
Şu bulanık akan Aksu, şu makilikler
Bir çoban ıslığı bereketidir rüzgâr
Ağızları kirleten üzüm lekesi, bir anıdır
İri salkımların derisinden süzülen
Bu aşk, en bakir meyvesidir hayallerin

‘İlkyaz, tutku ve sabırsızlığın mevsimidir’
Diye geçer bir romanda
Güz ise dinginliğin bence

Yazın aralığından geldi serildi güz
Ateş yaktım güze, gökyüzüyle söndürdüm
Güz bu, koyunlar morcamık kovalar
Ağalasın gökyüzü, tertipli bağbozumu arasında
Ben de yaşlandım, dünya da yaşlandı
Üzüm şerbeti bulaşır menevişli dallara

Sonra koca bir ömür, güz ile yaşıt

Geliyorum işte, yüreğim güz tozları arasında

Ah, yaz kısa geldi gövdeme
Şimdi güz mü örtünsem upuzun, uçtan uca

(Adalya, Kış- 2018, Sayı 9)