Güz sahilleri Şiiri - Demir Mutlugil

yüzünü buruşturmuş,
pencere pervazına yaslanmış anı
eskitilmiş zamanın,
korkuluğuna tünemiş güz
sessizlik olabildiğince karanlık
yeşili tükenmiş,
sarıya tutsak yaprağın
güllerde kırılganlık
boyun bükmüş,
hercai menekşenin moru
kurumuş fesleğen
giden,gitmiş
vakitli ya da erken

kumsalda midye kabuğu kırıklarına,
yosun kokusu sinmiş hafiften
silinmiş yaşamın ayak izleri
ölü yıldızlarını atmış gökyüzü
yıldız kokusunda geziniyor,
şeytan minareleri
alışmış sensizliğe verandalar
alışmış kimsesizliğe
güz sahilleri