Sonbaharda çiçek açtım ben.
Mevsimsiz yağan kar gibi.
Sonra eridim gittim,
Dökülmüş yapraklar arasında.
Bir hüzünlü yağmur düştü önce,
Sonra bir rüzgar vurdu yapraklarıma.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var