Güz Şiiri - Fevzi Emir Yılmaz

GÜZ

Yine kasvetli bir akşam
Gözlerde nem, kalpte hüzün
Heryerden duyulur oldu sesi
Vuslatın düşmanı güz'ün
Yapraklar veda etmişler
Güvendikleri dallara

Tekbaşına bütün çiftler
Yalnızlık kol geziyor
Her sevdalı, sevdiğini
Kırıp döküp üzüyor
Yine özlem yine hasret yine sen
Her yürek yangın yeri
Gönül aşktan beziyor

Nasıl anlatmalı bilmem
Bu bendeki sensizliği
Bir fırtına sonrası
Kırılan dallar gibiyim
Sıla nedir bilmeyen
Uzayan yollar gibiyim
Bir damla, suya hasret
Kupkuru çöller gibiyim

Hayalimde resmin kaldı
Bir kenarı yırtılmış
Dudağımda ismin kaldı
Dilden dile savrulmuş
Sende neş'e, sende huzur
Sende zevk,
Bende ise, tüm anılar
Sanki çifte kavrulmuş

İsmini yazdığım ağaç kurudu
Resmini astığım duvar çürüdü
Vefasızlık dersen, aldı yürüdü
Söyleyin, dört bir tarafı
Dumanlı dağlar
Boynu bükük bu sevdaya
Benim gibi kim ağlar

FEVZİ EMİR YILMAZ