Yetmedi mi Sevdam? (12 Numara)
Yetmedi mi sana olan aşkım benim?
Hüzün verdiğin yürekten gidiyor canım, sevdiğim...
Sen şimdi derin uykulardasın, canım,
Ben ise senin için sessizce çığlıklar atıyorum.
Bugün senin, yıldızın kaydı.
Kaderine, prangalar vuruldu.
Gözyaşların kanıyor yüreğinde.
Hasta mı? Kanser mi? oldun sen Güven.
Küçüğüm, daha çok küçüğüm, bu yüzden kaybedislerim seni.
Ah ölmeden görseydim seni,sarsaydın beni.
Uzaklardan dokunsaydin kalbime, yüreğime.
Seni sevmekten, yine de vazgecmem.
Sevdasına,sabrettiğim yar.
Bak yine sensiz,bir gece.
Yine hasretinle dolu,bu kalbim.
Yine gözüm,gönlüm yolda.
Sensiz ben, yaşayamam dedim.
Aç kaldım,susuz kaldım yokluğunda.
Bir yudum sevgini,çok gördün bana.
Boynu bükük,gurbet ellerde.
Evet, işte yine yoksun.
Gözlerim seni arıyor, yoksun.
Yüreğim seni istiyor, yoksun.
Nefesim seni soluyor, yoksun.
Kalbimi öyle çok kırdın ki,
Yara bandı ile kapanacak gibi değil.
Öyle bir,dış cephe sıvası yaptın ki.
Ne biri beni sevsin,
Kıymeti kadri bilinmedi.
Nazını kimseler çekmedi.
Huyunu, suyunu kimse görmedi.
Yorgun mu düştün? sen hayata.
Umutlarımı çalmışlar gecelerce.
Uykusuz gözler, seni arar olmuş.
Sen her mevsimin, solmayan çiçeği.
Ve her mevsimin, solmayan yıldızı.
En ufak şeyde, yanlış anlaşılmaktan yoruldum.
Buda yapmaz dediklerimin, ağlatmasından yoruldum.
En çok sevdiklerimin, beni üzmesinden yoruldum.
Yoruldum hayat, hemde çok yoruldum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!