Gürsoy Solmaz Şiirleri - Şair Gürsoy Solmaz

her akşam ormanda yangınlar çıkar
tütmeden yandıkça yürek burkulur
bu yayla kentinde kalp başka atar
sevenler burada kendini bulur......

Kar yağar serince serince birden,
Aklıma gelirsin ey sevdiceğim
Her lapa bir yara açar derinden,
Haykırıp derim ki vay sevdiceğim

Yürürken karlarda seni düşlerim,

Gönlü tutsak aşıkların,
Çektikleri gam gibiyim,
Durgun, cılız ışıkların,
Sızdıkları cam gibiyim....

Böyle garip halim ile,

Hayatı sevmek demek dilsiz muhabbet olur...
Hayatı sevmeyene,hayat daha sert olur...
Gizlidir yavrusunda bir annenin bakışı
Bir çocuk bakışıdır, çok bakıştan mert olur..

Ne sorma ne arama,
Diyeceksen de ama,
Körpe serçeler gibi,
İçimi parçalama...

Diyeceksen he artık,

Sevdayı sevgice sağanlardanım,
Her kalbe sevgice sığanlardanım...
Yağmur gibi sesli, kar gibi sessiz...
Gönül yaylasına yağanlardanım....
..
İlmek ilmek dokur sevdayı elim,

Sana dua çiçeği,
Bende olmak isterim...
Yalanı yok gerçeğin,
Sende solmak isterim...

Sabah göğe el açan,

aranırken baktım, rastladım, gördüm;
sen bende ne kadar çoktan çokmuşsun…
kendime danıştım gönlüme sordum
ne zaman kalbime böyle akmışsın

kahve gözlüm sahi şimdi sen söyle

-Aşık Veysel Anıısına-

Dost dost diye sarıldığım insanlar
Sadık yarın kara toprak dediler
yalvardım yakardım beyler ağalar
Sadık yarın kara toprak dediler

Bu düzende bu sevda yürü demez gönlüme,
Utanırım gelemem, diyemem tek kelime,
Belki sevgim çok yüce, ben layıkın değilim,
Sen imansın, ben dinim taptığın din değilim...

Mabut diye helvayı tapınıp yiyen Ömer,