Gürsoy Solmaz Şiirleri - Şair Gürsoy Solmaz

gülümsemene gülümserim
ama içten canı gönülden
hallenirim
gerilere bakarken gördüğüm siluetler içinde
bende
kalan izi sözü

Emanet senin Allahım,
Veren de sen alan sensin…
Hem Rahmansın, hemi Rahim,
Baki olan kalan Sensin..

Zerre sensin zerrede sen….

Küheylanlar kişner, yılkıda oynar
Şen can anasından, doğar Emirhan…
Toplanır yiğitler, kımızlar kaynar
Dokuz kat buluttan, yağar Emirhan…

- I

Kendimi sanırdım ama değilmiş,
Benden daha yaman yaman el kızı…
Meyveli dalları yere eğilmiş,
Koparsam kızar; o, zaman el kızı.....

Canımsın diyen sen, ey dil sahibi
Sesini duymaya özlemlerim var
Gönlümde nakşetmiş mendil sahibi
Sana esecek bil, bu deli rüzgâr

Koskoca bir okyanus mavisini sildin de
Enginden daha engin göğe niçin bakmadın.
Yüreğimi bir gölet hatta bir ark bildin de,
Hislerimi gök kadar sanıp şimşek çakmadın.
Ey ela gözleriyle ufkuma kara çizen,
Ey elinde hançerle içime yara çizen,

Ey ömür parem ey yüreği berberim
Ey ala gözlü bey ey yakışıklı yeğenim
Ey gülünce gözleri içimde çiçek açan
Ey sevgimle hayal hayal yürekçe tokalaşan
Ey zamanın bana sunduğu tatlı balam
Can parem azizim yağız kınyas hoş sefam

Sen karıştır haltları
Sonra insan hakları,
Seni gidi soytarı,
Düşün olacakları

İşle kötülükleri,

Gözlüyorum yolunu,
Gelmiyor, gelmiyor....
Koklamaya gülünü,
Gelmiyor, gelmiyor...

Görünmüyor nazara,

Zevki güzel,havası loş
Nefsin gözünde dünya hoş
Elim bomboş, kalbim bomboş…
Yarın Hakkın divanına
Ben böyle mi gideceğim…