Gürsoy Solmaz Şiirleri - Şair Gürsoy Solmaz

İnsanın içinde bir derin kuyu
O misal oyuklar gibidir şair
Anlatır sevgiye ait arzuyu
Denizde kayıklar gibidir şair

Yazanlar vurgundur hatta divane,

Diyemedim kimseye,
Ar ettim; haya ettim,
Biriktirdim sevdanı,
Kocaman kaya ettim…

Sen ektin evlek evlek,

Bir ilmekle başladı sıra sıra ördükte
Nakşettik taa bugüne, mazide kalan sesi
Yıllardır eteğinde topladığını dökte,
Gürünsün gül isminin, bu sevgi seccadesi...

Gül isimlim, gül gözlüm, gül yüzünde gül açar

Bakarken bir efsun sunan gözlerim,
Tebessüm içinde gülüyor size.
Dostluk hoş diyerek kanan gözlerim,
Bir sevda umarak kalıyor size …

Derya ise yüreğin,Yüzülmez mi deryada..

Gündüz geveze sesler, olmayan münakaşam
Fakat anlattıkları, konuğumdur; her akşam
Ben hayatı bu denli sürpriz sunar bilmezdim,
Şansın değirmeninde bu kadar sevilmezdim…

Gecenin ışığından, süzülüp gelen sendin

gün akşama dönse bile
bir selam sal sabah olsun
şafak söküp sönse bilee
bir selam sal sabah olsun

ta yürekten çağır beni

gülümsemene gülümserim
ama içten canı gönülden
hallenirim
gerilere bakarken gördüğüm siluetler içinde
bende
kalan izi sözü

Emanet senin Allahım,
Veren de sen alan sensin…
Hem Rahmansın, hemi Rahim,
Baki olan kalan Sensin..

Zerre sensin zerrede sen….

Küheylanlar kişner, yılkıda oynar
Şen can anasından, doğar Emirhan…
Toplanır yiğitler, kımızlar kaynar
Dokuz kat buluttan, yağar Emirhan…

- I

Kendimi sanırdım ama değilmiş,
Benden daha yaman yaman el kızı…
Meyveli dalları yere eğilmiş,
Koparsam kızar; o, zaman el kızı.....