Karlı bir yılbaşı, akşamıydı,
Sis vardı,
Göz gözü, görmezdi şehrin sokaklarında,
Sokak lambalarının, soluk sarı ışıkları vuruyordu,
Önceden yağmış, karlara.
Buzlar desen, saçaklardan sarkıyordu uzun ve sivri,
Ve kurt çakal sesleri geliyordu,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
hüznün yürekten özleme aktığı an...
duygu yoğunluğu güçlü harika çalışma...
kaleminiz ve yüreğiniz gülümseyerek aksın...
saygılarımla...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta