Gurbetin Karanlığı Şiiri - Güner Kaymak

Gurbet dediler, ekmek teknesiymiş
Nice canlar yandı, ateş şehriymiş
Bir lokma için gurur neymiş bilmiyormuş
Tükendik yavaşça gurbet ellerde

Yabancı sokakta selam kesildi
Bir çiviyle ömür duvara asıldı
Kalpler dondu, yürek yastığa basıldı
Isınmadı gönül gurbet ellerde

Camlar cami değil, gözler rahatsız
Komşu komşuyu tanımaz, herkes yalnız
Kalpte sevgi yok, sokak bile arsız
Kardeşlik kayboldu gurbet ellerde

Aileden kalan ne var, ne kaldı
Evde anne ağlar, baba suskun, dargın
Çocuk internetle büyür yorgun
Terbiye neydi unuttuk ellerde

Haram helal karışmış, yol bulanmaz
Dürüstlük aransa da bulunmaz
Sadakat, vefa artık okunmaz
Sevgi boğuluyor gurbet ellerde

Kazandık dedikçe bizden eksildi
Dünya doldu ama içimiz boş kaldı
Bayramda mezar taşına dost geldi
Ziyaretler sustu gurbet ellerde

Ozan der: Yol yakınken dönmek gerek
Bu hayat değil, bu yol çürük ve tek
Bir mezar bile burada bize gerek
Ozan Güner ağlar gurbet ellerde

Ozan Güner Kaymak
Amsterdam 26.06.2025