Gurbetin sessiz adımları

Düştüm düşeli şu gurbet ellere,
Ne beni anladılar ne sordular,
Kavruldum da boyun eğdim küllere
Ne bundan usandılar ne durdular

Bir yabancıydım girdiğim her yerde,
Sesim kayboldu karanlık çöllerde.
Tükenmiş bir hâl bıraktım günlerde;
Ne bir dost buldum ne adım dillendi.

Her adımımda bir gölge peşimde,
Kırık bir umut duruyor içimde.
Diyar diyar gezdim sessiz biçimde;
Ne bir kapı var ne huzur içimde.

Sevda düşürdü bizi bu hâllere,
Kayboldum bu ışığın mahşerinde.
Gökyüzü bile görünmez fikrimce;
Ne fark eden oldu ne beni gören.

Dolaştım durdum da ben senelerce,
Kendimi kaybettim virane yerde.
Çok çabaladım, durdum senelerce;
Ne seni unuttum ne beni buldum.

Anıl der ki: “Düşme sevdaya bence.
Düşsen de kal, sakın gurbete gitme.
Kaybolursun kalabalık şehirde;
Ne elini tutan olur ne bakan.”