(Nurcan’a…)
Güneşin karanlığı düştü omuzlarıma
Bir çiçek gibi kapandı gün, suskun ve ağır
Kırmızı bir sessizlik dolaşıyor avuçlarımda
Senin sesini aradım rüzgârın içinde,
Sanki giden bir trenin son vagonunda
Her sey birdenbire oldu.
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Devamını Oku
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta