(Nurcan’a…)
Güneşin karanlığı düştü omuzlarıma
Bir çiçek gibi kapandı gün, suskun ve ağır
Kırmızı bir sessizlik dolaşıyor avuçlarımda
Senin sesini aradım rüzgârın içinde,
Sanki giden bir trenin son vagonunda
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta