Güneşin Altında Şiiri - Kasım Kobakçı

Güneşin altında, başka bir şey düşünemem.
Bu sonsuz daireden, artık asla çıkamam.
Sapların hışırtısı, öküzlerin ağır yürüyüşünde...
Tükendim, bittim, geçmişi anımsayamam.
*
Döğenin gıcırtısı, hep aynı perdeden.
Kurtulamam bu sesten, bu tozlu işkenceden.
Atların soluması, yavaş ve derinden...
Vazgeçtim, usandım, bu tekdüze sahneden.
*
Sanki bu işi, yapan başka biridir.
Bu yorgun beden, benim ruhumun kabridir.
Gözlerimi yakan toz, sanki ince zehirdir...
Anlamıyorum ama, bu döngü kaderin emridir.
*
Akşam olur, gölgeler boyumu geçer.
Bu daire içindeki, ömrümü kim ölçer.
Tane samandan ayrılır, yel savurur seçer...
Ruhum bu tarlaya, her gün yeni keder eker.