Güneşe Pranga
Güneşe pranga vurulmuş,
Üşüyor Kâinat;
İnliyor titriyor, azapta yer/gök!
Bir dehşet ki, gürlemeler...
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Ürkecekse,
Kendi ürksün kainat;
Mekânsız, sahipsiz, ışıksız kalmaktan...
Nerede farkındalık nerede algı! ?
Hep değişik tellerden vurulur çalgı...
Oysa,
Tek dil vardır bildiği, bunda göstermez zaaf
İki hecelik sözcük gerisi lâfı-güzaf...
Güzeldi sayın Metanet Yazıcı Hanım. . Heleki son vuruş... Duyarlı yüreğinizi kutlarım.. Paylaşım için teşekkürler.
Dostlukla, erdemle. düzellikler sevgiler sizinle olsun....
Titrer bir serçe kuş, avucumda
Sanırsın yaşanan dehşettendir korkusu!
EN KALBİ DUYGULARIMLA TEBRİK EDİYORUM ABLACIĞIM...SAYGILARIMLA...
Aslına rücu edecek ne varsa... Özünde saklıysa 'süveyda...' Gerisi gerçekten laf-ı güzaf...!
Ama öyle mi? Öyle olsaydı yazılır mı şiir? Yazılırsa 'sevgiye, dinginliğe, çiçeğe, böceğe, mutluluğa' yazılırdı... Ne işi vardı dizelerde 'yangınların, sellerin, gök kubbenin yıkılırcasına gazabının?'
Ne teşhis, ne tedavi... Her kişi kendinden mes'ul... Her insan bir dünya! Yaşayabiliyor mu kendi dünyasını kendisi? Rahat mı, güvende mi, özgür mü? Ve içinden gelerek diyebiliyor mu 'o iki hecelik' sözcüğü? Diyebiliyor mu 'Allah!' Diyebiliyor mu 'Ya Rabb.....' Diyebiliyor mu 'Rahman... Çalap, Tanrımm...'
Harika bir şiirdi Metanet Hanım... Gecenin içinde yazılmış, besbelli... Kendisiyle başbaşa kalındığında yazılır böylesi şiirler, bence...
Tebrik ve takdirlerimi sunuyorum... Sevgiler, selamlar, saygılar sayfanızdan...
UFACIK BİR YÜREK…
**İster çöksün gök kubbe ister yansın/sel alsın
Yağmurlar urgan olsun zarif boynunda,
Gelirse gelsin ölüm! Kimin umurunda...
** Nerede farkındalık nerede algı! ?
Hep değişik tellerden vurulur çalgı...
Oysa,
Tek dil vardır bildiği, bunda göstermez zaaf
İki hecelik sözcük gerisi lâfı-güzaf...
*
Ufacık bir yürek…
Varlığı da yokluğu da belli olmayacak kadar, ama hayat kadar büyük, hayat kadar derin…
Yeri göğü titreten, depremlere öncülük eden ufacık bir yürek…
Dehşetten titreyen ufacık bir yürek mi, yürekleri titreten bir gönlün yıkımındaki afet mi?..
*
Kim güneş, kim serçe kuşu?
Hangi yürek titremede, hangi kırılmış yürek afetlere maruz kalmada?..
*
Güzel bir şiir olmuş.
Çarpıcı ve etkileyici dizeler.
Yüreğinize ve kaleminize sağlık.
Sevgi ve saygı rüzgârları esenliğiniz olsun.
“GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ”
aşk her yerde aynı algıdadır..acı ve hüzün...kutlarım..
Yılgınlığın, yaşamın tutarsız acımasının insan ruhuna gizlenen hezeyanları, şiirin koşulsuz atmosferinden buhurdanlıklar gibi yükselmiş. Düzeyselliğin hiçe sayıldığı, yaşamsal gerçeklerin derinliğinde buluyor insan kendini. Dizlerin ruhuna kapılmamak elde değil... İşte yaşam... ve işte biz....bir ilahi kudretin çok ötelerindeyiz... Tam puan.. başarılar...
Sen öznesin, Sen varsan fırtınalar şimşekler, sen varsan acı tatlı her şey var. sen yoksan, ne cekennem ne cennet hiç bir şey yok. Sizi yürekten kutluyorum yaşamın merkezinde olduğunuzu kavrayıp bunuda güzel bir şiirle ifade etmeniz ne büyük bir yetenek. sizi yürekten kutluyorum dost.
İster çöksün gök kubbe ister yansın/sel alsın
Yağmurlar urgan olsun zarif boynunda,
Gelirse gelsin ölüm! Kimin umurunda...
Offf off başım döndü vallahi....
Bu ne keramet, bu ne zerâfet, bu ne ince düşünce....
Bu şiiri okumaya yürek dayanmaz.
Yazan yüreği takdir ve tebrik etmekten başka elimizden ne gelir? .
Saygı ve Hürmetlerimi sunuyorum saygı değer şaireme. + 10 Puan Antolojimde.
Şiirinizi
begeniyle okudum
* Ürkecekse...Kendi ürksün kainat..
Mekansız sahipsiz ışıksız kalmaktan...*
Sonsuz kutluyorum...
* 10 Antoloji Yıldızı *
Bu şiir ile ilgili 13 tane yorum bulunmakta