Güneş,kent,insanlar ve ben,

Büyük bir karabasan,
Sarmış yüreğimi,
Uyuyamıyorum bir türlü,
Kapayınca gözlerimi,
Beliriyor bir cenaze konvoyu,
Tabuta bağlanmış yeşil yazma,
Belli ki ölen bir kadın,
Merakla soruyorum,kim? diye,
Duyunca adını ölen kadının,
İrkiliyorum birden,
Ayaklarım tutmaz oluyor,
Bütün kanım çekiliyor sanki,
Buz gibi oluyorum hemen.
Olamaz,mümkün değil,
Ölemeeeeez,ölmemeli diyerek,
Haykırıyorum semaya doğru,

Biliyorum,doktor raporunda,
Kanser,diğer yana sıçramış,
Diye yazıyordu ama,
Birlikte yaşanacak,daha,
Güzel günlerimiz olacaktı,
Karabasandan çıkmak için,
Açıyorum gözlerimi hemen,
Ölüm konvoyunu,rüya da olsa,
Seyretmemek için.

Yan dönüyorum yatağımda,
Bir sigara yakıyor,
Öylece kentin ışıklarının,
Çıngıl,çıngıl parıldadığını görüp,
Güzel şeyler düşünmeye çalışıyorum.

Kentin üstüne serilmiş,
Koyu lacivertlikte bir gökyüzü,
Çıngıldayan ışıklara karışmış,
Gökyüzü ile kentin ışıkları,
El ele vermişler,gecenin dansını,
Bir vals yapar gibi dans ediyorlar,
Lacivert gökyüzü ile kentin ışıkları,
Kenetlenmiş gibi sarmaş dolaş,
Bana bir şeyler anlatıyordu.

Bu valse,gecenin ışıklarının dansına,
Bende katılmayı düşledim bir an,
Ama bunu yapabilmek için,
Ya gökyüzünde uçmakta,
Ya da kentin bir semtinde,
Çıngıldayan bir ışık olmalıydım,

Yatağın kenarında yan dönmüş,
Öylece düşüncelere daldım,
Gecenin dansı birmiş,
Sabahın ilk ışıklarıyla kent,
Yeni bir kavgaya başlıyordu,
Güneş,Kent,insanlar ve ben,
O nun ölmemesi için,
Ellerimiz semaya açılmış,
Dualar ediyoruz.
Yaşanacak güzel günlerin hatırına,
Tanrım O na uzun ömür ver,diye,
Gün ışırken bu sabah vaktinde,
Güneş,kent,insanlar ve ben,