Güneş'in Kızı Şiiri - Ömer Küçükkaya

Ellerini hiç tuttuğumu hatırlamıyorum prenses!
Ama gözlerine nasıl tutulduğumu anlatamam!
Soğuk ve karamsar adliye koridorlarında;
Senin o sıcak gülümseyişinin verdiği hazzı unutamam!

Mermerlerin göz alıcı soğukluğunu gözlerin ısıtıyordu!
Gülüşün her an macera arayan bir kız çocuğu gibi ürkek..
Yürüyorduk peşin sıra tüm umutları ve hayranlıkları sürükleyerek!
Sesimi çıkartamıyordum! Sessizliğimdin!

Bir yılbaşı ağacı gibi parlıyordum seni görünce!
O kirli ve tozlu duruşma dosyalarının arasında..
Kibirden ve soğukluktan uzaktı gülüşün!
Gülüşünü seviyordum o asi duruşunda..

Beni kimbilir ne zaman farkedecektin bilmiyordum!
Beni sevmeme ihtimalini sevdim, seni sessizce severken!
Dudaklarımı sen kurutmuyordun! Sensizliğin bitişi kurutuyordu!
Sen yaşam dolu bir okyanustun tenimin ıssız koylarına!

Keskin bir kokuydu sevgin!
Papatya gibiydin... Sade ve zarif!
Herşey sende doğuyordu!
Sanki ben dünyaydım sen beni istediğinde yakan güneş!

Kelimelerim yoktu hiç!
Sana söylenecek en güzel kelime yoktu!
Sen benim her adımda düşündüğüm!
Her aklıma düştüğünde sensizliğinden üşüdüğümdün!

Ömer KÜÇÜKKAYA
09/08/2011 saat: 11:34