Uzaklıklarını sevdirdin bana
unutulmuşluğumu hatırlatarak,
bir gül gibi
ancak bu kadar mutlu ederdi
umursamazlığın,
suskun
kitapsız
gündoğumu bulutu
sevdam,
kışla konuşuyoruz
soğuk ve yalnız
o da
tek başına ayazda kalmış
benim gibi,
özlemler rüzgar olmuş esiyor
rakı masasında
buğulu hüzünlerin akşamında...
Kayıt Tarihi : 23.1.2022 01:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!