Ne zaman serbest kalacak?
Ah Tanrım!
Bu kalbim beni yormayı ne zaman bırakacak?
Hapis soğuk, içinde yangın çıksa da
Kimse üzülmez, bu mahkum yansa da
Prangaları kendine takan
Kaskatı vücudum bugün daha
Belki yarından belki dünden
Gibi kasrın ortasında kaha
Ama boş ama hoş yalan vaha
Adayış kendini bir çift göze
Arayış kendini buğulu camlarında
Kalbin aynası gözlerin mi
Boncuk boncuk bana bakan
Savrulmak rüzgardan eteklerinde
Bende değil çözüm
Tarafsızlık yalandan
Ancak,
Kin tek gözüm
Aşk diyip durma
Sarmâşık beni ona
Boydan boya boyadığım
Kırık kalem çözüldü yavaşça
Serin toprağın altında
Kızgın, tonla ölü savaşta
Yeşil kaplandı kana
Damlalar çarpıyor sīneme
Siyahı sinmiş huyuna yağmurun
Alışkınım aslında sendeye
Âmâ gözlerime ağır mı ki kokun
Beklerim ben düşmesin cemre
Nabız yok gibi
Donuk ellerim titrer
Küskün bir ruh
Nasıl, nasıl her gün
Yaşamak zorunda kalır
Belkilerle dolu ömür
Geçer mi hecelerin hükmü
Kalbime birer birer batarken
Doyasıya kana mı bulanmalı
Böylesi tutarken ellerini
Kokunla şifa bulan göğsümde
Kıyıma vurdun da duruldum
Yeni kadar eski bir his
Pusulam belliydi baştan
Alabora kalbim, boğuldu aşktan
Kurtar beni ey sevgilim
Birkaç parça cam var
Soluk odanın zemininde
Basıp ilerledikçe ben
Kırılan ışıkta görüyorum seni
O rengarenk gülümsemeni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!