İstanbul'u görmeseydim gözlerinde
Dilimden düşmezdi tek bir kelime
Yazamazdım Yüreğini
Dokunmasaydın bam telime
Oysa ben her acıyı unutur
Benim derdim sadece kendimle
Fakat bir seni bildim derman diye
Deva arar oldum hasretine
Canıma kasteden siyah gözlerinde
Yarım yanlarım var yarınlarda
Gördüğüm günden beri,şiirim oldu inan
Belliki şairde olacak,aşkla senli zaman
Sessiz boşluğa baktığım,her yerde her an
Vuruyor beni,canıma pusu kuran gözlerin
Çölün ortasında serap,aşkta bir derya
Güzel şiir yazmayı beceremesem de
Yüreğimdeki seni anlatırım kaleme
Hiç bilmediğim bir hayal perdesinde
Biraz masal birazda rüyalar şehrinde
Ama En gerçek bir hayatın en içinde
Kısır döngülerde kıstım sesimi ve nefesimi
Pusular attılar puslu gecelerde bir yudum mutluluğuma
Yoruldum yol bilmez insanlarla yollarda
Sonra sırtımı döndüm başımda dönen şu dünyaya
Önce bir aymazlık ki aydı kızıl mavi semada
Gün aymış gene İstanbul
Rüyaların eşliğinde
Masal gibi bir şehir
Yazıyor her şair
Yüreği birinin hasretinde
Öyle derinlerdesin ki bende,
Sensiz vakitlerde,
Saatlerce konuşurum seninle.
Ve zaman ağır aksak ilerler içimde.
Ağrılarım artar,sızılar içinde.
Sonrası bildik malum,bir çay daha demler,bir sigara daha yakarım.
Bir İstanbul olurda
Düşersin
En kalabalık yalnızlığıma
Kız kulesi Galata derken
Seni bulurum Ayasofya da
Bir İstanbulu yazdım
Birde gözlerini
İstanbul kadar büyük
sevdim ben seni
Bilmiyorsun huzurumdun
Ayrı dünyaların aynı insanıydık
Belkide bu yüzden ayrılamadık
Hani küfür ederdin geçmemişlere
Bende ya sabır derdim,dertlere
Siyah beyazdı hayatımız
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!