Gün Batımı Şiiri - Kasım Kobakçı

Gün batımında yollar,
Ve o yolları düşleyen, kuşların arasındayım,
Yitip gideni, anımsama eylemine takılı kaldım,
Bilmiyorum, ne zamandır aynı anı yaşıyorum.
*
Solgun bir defter sayfasına aktarıyorum,
İçimdeki seni,
Yani, benden uzaklaşan seni.
*
Dizelerin hükmü yok, biliyorum,
Seni bana getiremez hiçbir şey, biliyorum,
Ve güneşi veriyorum içimdeki acıya, tükenmesin diye o çöl,
Tükenmesin diye yaram,
Tükenmesin diye...
*
Konuşmak, belki de en zor fiil olacak,
Ama susuyorum,
Bilinmeyen bir dilde, yas tutuyorum,
Ama seni unutuyorum.
*
Düşmek, belki en keskin fiil olacak,
Ama düşüyorum,
Bilinmeyen bir dilde, kayboluyorum,
Ama seni buluyorum.