Ey rüzgar ile sırdaş olan papatyaların annesi!
Düşlerimin kıyısında gülüşünle açar her tanesi.
Süzülürken usul usul, düşten göğe pervanesi;
Yanaklarına sinmiş bir gülün, mehtaba nağmesi.
Afitabı gibisin maviye vurgun gecenin;
Adımları yankılanır mehtapta bir ecenin.
Zamanın kaybolan ritmi, sessizce hecenin
Düşlerimde düşkünüyüm ellerinden ecelin!
Rüzgarın şarkısıyken kara bulutlara dem dolusu;
Siyah beyaz kalbimin, derindeki aşk tonusun.
Geceye titrer iken yağmurların tempolusu;
Sessizliğe saklanmış bu şehrin en sonusun.
En başından bu yana hatıranla yaşarım,
Sensiz geçen gecelerde beyaz yollar aşarım;
Rüzgar ile taştığım ilhamına coşarak,
Varşova’da yaş alıp yine sana koşarım.
Kayıt Tarihi : 8.10.2025 21:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!