Gülün Secdesi Şiiri - Yaren Atalar

“Gülün Secdesi”
—Yaren Atalar

Yar…
Ey gülün önünde başını eğdiren,
bülbülün kanadını titreten,
seher vakti ezanın kalbime vurduğu ilk ışık!
Seni sevmekle öğrendim
gülün karşısında baş eğmenin secdeye benzediğini.

Gül sana bakınca kızardı.
Ben sana bakınca utandım.
Utancım, Yusuf’un zindandaki sessizliği kadar ağırdı.
Bir kelime etsem
Züleyha’nın dokunuşu gibi gömleğimi yırtacaktı heves.
O gömlek bir kumaş değil
namusun alnına yazılmış bir ayetti.

Aşkı o ayetin gölgesinde sakladım.
Ateşi ellerime almadım.
Tende ısınan yerin ruhu üşüteceğini bilirdim.
Sana varmak istedim.
Varışın yalnızca vuslat değil
imtihan olduğunu anladım.

Bülbül gülün dikenine kanadıyla dokundu.
Kan kokusuna karıştı.
Ben de sana ömrümle dokundum.
Ellerimden değil sabrımdan tanıdın beni.
Her bekleyiş içimde bir ayetin tefsiri oldu.
Her imtihan bir secdenin sebebi.

Seher vakti Bilâl’in sesi minareden yürüdü.
Ezanın her hecesi kalbime çarptı.
O’na yürürken seni de taşıdım yanımda.
Beşerî aşk ile ilahî aşk
aynı köprünün iki başıydı.
Bir adımı sana attım.
Ötekini O’na.
Köprünün ortasında ikiniz de bekliyordunuz.

Yar…
Ey bana hem şehvetin ateşini
hem sabrın suyunu öğreten!
Gözlerinde Yusuf’un kuyudaki karanlığını gördüm.
O karanlığın içinde bir nur vardı
beni yakarken aydınlatırdı.

Gül o gün bülbüle eğildi.
Bülbül kanadındaki yarayı saklamadı.
Ben de sana kalbimi saklamadan geldim.
Elimde ne bir dokunuş vardı
ne de bir vedâ.

Bil ki yar:
Seni Mescid-i Nebevî’nin avlusunda oturur gibi sevdim.
Ayakkabılarımı çıkarıp çıplak ayak girdim kalbine.
Taşların soğuğunu
toprağın kokusunu
secdenin sırrını adımlarımda taşıdım.

Kapının önünde beşerî yanımı bıraktım.
İçeriye yalnızca ilahî yanımı aldım.
Bir yanım yüzünde dünyanın bütün gölgelerini gördü.
Öteki yanım O’nun huzurunda ışığa gark oldu.

Orada ikimiz de aynı duada mühürlendik.
Sen vuslatın adı oldun.
Ben secdenin.
Aynı aşkın iki kıblesine döndük.
Biri gözlerin
öteki göklerin.

Gözlerin yeryüzünün bana verdiği en derin imtihan,
gökler ruhuma açılan en sonsuz kapı oldu.
İkisine de başımı eğdim,
ikisine de aynı teslimiyetle dokundum.
Ve anladım ki yar:
Seni sevmek toprağın üstünde bir ömür,
O’na varmak toprağın altında bile bitmeyen bir yol.
ALLAH YÂR OLSUN