Bir zamanlar,
Bir araya gelmek için deli olurken,
Şimdi ayrılmanın yollarını arıyorsun.
Biliyorsun sana ne kadar yangın olduğumu,
Seni ne kadar çok sevdiğimi.
Her seferinde beni aşağılıyor,
Yavaş yavaş öldürüyorsun.
Kaç defa ayrıldın benden,
Kaç defa elveda dedin.
Sonra özürler dileyip,
Sana çok haksızlık ettim,
Affet beni dedin.
Ben kaç defa senin için
Ölümlerden döndüm.
Ama artık gerçekten,
Ayrılık vakti geldi gülüm.
Verdiğimiz o sözler,
Ettiğimiz yeminler,
Unutuldular şimdi,
Birer birer.
Artık iki yabancı,
İki ayrı insan olacağız.
Ne sen benim yarımım,
Ne ben senin yarımın,
Değiliz artık.
Git, ardında seni çok seven,
Yıkılmış bir insan bırakarak.
Ne olur, ayrılığımıza sebep,
Kaderimizmiş deme.
Git artık,
Mutluluk umduğun,
Ve kendine Yeni bir yarım bulacağın
Yadellere.
Ben seni bekleyeceğim,
Son nefesimi verene kadar.
Birgün dönmek istersen bana,
Ve bıraktığın yerlerde bulamazsan eğer,
Mahşerde ara beni GÜLÜM...
01.05.2002
Uğur ŞekerKayıt Tarihi : 11.5.2002 23:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!