Gülseven Aksoy Şiirleri - Şair Gülseven ...

insanın vazgeçemediği,
unutmak istemediği
anları toplayıp
gününe getirmesi;

o günü çöpe atması değil,

Gözlerim taşarken
Gün ortası karanlığında..
Bana acının tarifini sormayın
Anlatamam..

Bana ölümün sebebini sormayın..

söylesene gözümün feri..
uzaklar seninde canını acıtıyor mu
akşamın bahar kokan şu esintisinde..?

yüzüne değen her saç telinde
seninde midene kramplar giriyor mu

ben bi gülümserdim
sendeki tüm kapılar açılırdı sevgiye..
o kapıdan girerdik aşk'a
gözgöze sevgiyle..

sonrası mutluluğa uzanan upuzun bir yol..

deli divane olmaya meyletmiş yüreğimle
saçlarıma dolandı tuzlu dalgalar..
ve bin edayla bir damla mavi sürdü gözlerime..

ayaklarımın altından kayan çakıl taşlarına değdi gözlerim
sanki birer elmas parçası gibi gülümsüyordu..

Yalnızlığı sırtlayanlar
sıradan insanlar değildir..

Farklılığını gizlemeye çalışan
tevazu sahibi insanlardır...

Sevdiklerimizi
geçmişin tozlu raflarına
gömmektense,
yarının
aydınlık günlerine
beraber yürümek için

Geleceğe
yapılan
en doğru hareket;

geçmişini temiz bırakmaktır..

Ne zaman O'nu düşünsem
Yüreğimden dudağıma doğru ince bir sızı yol alıyor..

O yolda;
Ne düşler,
Ne umutlar,

Cumhuriyetin kurulduğu yer Ankara..
Başkentimiz..
Devletimizin başı..
Neden bir avuç çapulcuya yenik düşüyor?
Neden masum insanlar öldürülüyor?
Neden gerekli önlemler alınamıyor?