soruyorlar ''neden durmadan yazıyorsun''..
''neden nefes alıyorsun'' diye insana soru sorulur mu hiç?
aynen işte..
yazmak nefes almak gibi bende;
yaşam belirtisi sanki..
nerede olursam olayım
ister bir denizin lacivert koyuluğunda
ister bir ormanın ürkütücü sessizliğinde
isterse yalnızlığımın dibinde
hiç farketmez..
hep ansızın
Söyledikçe yüreğini kabartan bir ismi anmak
bile bile acıya tökezleme dalmaktır..
Seni hatırlatan ahh bu şarkıların gözü kör olsun..
Yemin bozduransın yar!
Sonra bir şarkı yapışır diline
alır götürür seni geçmişe,
geçmişte ki o güzelim günlere..
İşte tamda o an
ana avrat susarsın geleceğe..
bir ağacın gölgesine yaslanıp
seni an ve an yaşamak vardı şimdi..
haziran güneşine inat gözlerinle serinlemek
ellerinle uçmak vardı yemyeşil ormanlara..
gitmekle gidilmiyor ki..
aklın kalıyor,
ruhun kalıyor,
sözlerin,vaatlerin,yapacakların
en önemlisi..
yaşama sevincin kalıyor...
yazarsın...
hiç kimse okumasa bile yazarsın..
aslında okunsun diye de bir derdin yoktur..
sadece yüklü olan içini boşaltırsın o..
o şiir mi olur,
sen benim her şeyimsin.
yaşadıklarımın tümünden
bastığım topraktan
soluduğum havadan
daha elzem
daha gerekli
Aşk delip geçer...
Ama gönülde bıraktığı o iz
Asla silinmez..
Konuşturan,yazdıran
Hatta düşündüren
Olur ya bir gün gelirsen
bildik sevda sözleriyle gelme..
yepyeni bir şarkı olsun dudaklarında..
sadece benim için bestelenmiş..
.....:((((