Gülseren Onay Şiirleri - Şair Gülseren Onay

Yalan söylüyor aynalar
Eksilmemiş
Hiç bir şey gençliğinden...
Hüzün çizgileri değil
Yüzündeki derin izler
Belli ki gülüşünden,

Balık,
Büyüsüne kapıldı
Mehtabın…

Takıldı
Acımasız ağlarına

Gül mü desem,
Gün batımı mı...
Yoksa
Ağarmaya yüz tutmuş
Tan mı rengin…

Sen
Hiç büyüme çocuk
Tertemiz kal dünyanda

Kumdan şatolarının
Kapısında

Ve...
Bir sabah
Çıkageldi beklenen..
Göz yaşlarının nemi,
Hüznün keskin kokusu
Vardı,

Ondokuzundasın şimdi
Nasılda hızla
Akıp gitmiş zaman...
Yıllar seni kazandırmış bana
Delikanlım...
Onca hüzün,dert,keder

bir yaprak daha koparttım
yokluğunun takviminden,
bir gün daha geçti
sensizliğimin üstünden
ve
bir adım daha yaklaştım

Geceler abanoz karası,
Zifiri zindan,
Sağır sessiz geceler.....
Yırtıcı kuş gibi
Takmış pençelerini yüreğime,
Sessizliği sensizliği,

Bulut
Geçer üzerimden
Salınarak
Sessiz ve habersiz
Rengi solar güneşin
Gözlerimde

Düşünürken sevgiyi
Bir labirent çizmişim
Bir baktım ki;
İçindeyim...
Yanına birde çocuk çizsem,
Bulmaca çözerken,