Gülseren Onay Şiirleri - Şair Gülseren Onay

Kadının çığlığı yükselir
Gecenin içinden
Sancıları tutmuş
Doğuracak
Çıkacak bir beden
Bedeninin içinden

Ateşi bastı
Karşı dağa inerken
Batan güneşin

Kızıla çaldı gök
Göz pınarları kan doldu

Yalnızlığımdan
Sanıktın
Duruşmada
Dün gece

Bırak düşünmeyi
Ne yoksul ve sefil
Dengesizliğini
Dünyanın,
Ne soğuğunu
Rüzgarların.

gün olur geliverir apansız
çıkıp düşlerinden,
fırtınalara çevirir esintilerini
şimşekleri aydınlatır
yüreğini sonbaharın

Geceleyin,
Başlar isyanı
Göz kapaklarımın...
Kavuşmak istemez
Birbirine.....
Rüyalarıma gelirsin diye...

Barba’nın meyhanesinde
Sevda şarkıları söyler
Hanendeler…
Damla damla birikir
Gurbet acısı…
Bir dilim peynirle hayalin

Yemyeşil saçlarını
Sarartıp
Dökünce ağaçlar
Daldaki son yaprak sen ol,
Bekle…

Sen de gidersen
Ne kalır
Bu kentten geriye
Kim kalır
Bu sokaklarda,
Kim yürür

Her şiirimde bir ayrılık var
Her mısramda bir yitirilmişlik,
Her hecem hüznü vurguluyor
Sen ve ben diye başliyorum,
Ama
Her şey benle bitiyor.......