Gülsen Gönenç Şiirleri - Şair Gülsen Gönenç

Zaman, akıp giden zaman,
Varolduğunu bilmeden geçirdiğim onbinlerce an.
Geç kalmışız birbirimize;
Ne önemi var?
Aşkın umurunda mı zaman?

İndirim zamanındayız.
Her yerde ucuzluk var;
Ucuz adamlar
Ucuz yaşamlar
Ucuz aşklar.

Bir çocuğun oyuncağı kırıldı, ağladı.
Dilek tuttun, bir yıldız kaydı.
Vapurda simit attığın bir martı,
Hepsi tıpkı benim gibi, küçük bir anı.

Işık geçirmeyen bir ortamda
Girdim cam fanusa
Kapağı kapamak asıl sorun
O da sayende oldu

Böyle işte

Uçan kuşlar mıydı damlar mıydı
Kopan fırtına mıydı sessizlik mi
Anlamadım
Gözlerim puslu
Ağlayamadım.

Ne kadar da uzun zaman geçti aradan!
Anlatacak çok şeyim vardı aslında.
Sakın anlat deme, anlatamam...

Sen yokken dil susmaz, kalem durmaz.
Bir ayrılık miğferiydi beni koruyan.

- Canım Babam'a -

Nefesini duyacak,
Şiir dolu yüzünü görecek,
Huzurunu koklayacak,
Eline dokunacak,

Açmaya korktun, kapalı ama kilitli olmayan kalenin kapılarını,
Sanki biliyordum açamayacağını da, o yüzden uzattım saçlarımı,
Anladım ki, ne kadar uzatırsam uzatayım saçlarımı,
Asıl kapalı olan senin yüreğinin kapıları.

Öldüğümü sandım uçurumdan attıklarında beni,
Ayıldığımda her yerim ağrıyordu, iç kanamam vardı,
Yoldan geçenlerin içinde kalbim, bir ona ısındı.
Belli olmuyordu ne kadar kötü düştüğüm,
Gücün var mı dedim, anlattım nasıl ittiklerini beni.
Hadi kalk ayağa dedi, uzattı elini,

Şiddet dolu bir gündü.

Önce serçe öttü;
ayrılık bir karadelik dedi.
Serçenin kafasını kopardım,
ağzımla.