umudum bana getirebilir mi
bir düş uzaklığından
seslenen seni
bu özlem yakar mı mesafeleri
gelsen
yüreğimden sızandır bu avcumdan damlayanlar
tutmasaydın da kırılmazdım / ki bilirim
yıkasan da çıkmaz dünden kalanlar...
kör cesaret bırakıverdin ya kendini
kör topal bu aşka
kendimi benimle çarpıp
sana bölüyorum her gece
çıkan ben
kalan yalnızlık
ki yetişmiyor bölene
Umutlar tükenir
Eylül olur
Güneş boğulur
gece olur
Ay bile korkar / saklanır...
güneşti ilk umudun adı
denizdi ikincisi
güneşi kararttılar
denizi kuruttular
yıllandıkça yıllar
büyüyor sol omzumdaki boşluk
uzatıyorum elimi
buz yangını bir yokluk
düşününce
zaman
mekan
insan
kaç kere yanıldı doğrular
hüzündü her yenilginin ardı
ben bu eşikte
savrulurken gel-gitlerinde
bir şeyler ölüyor içimde
sıcağına aldanıp
yanılıp / kozasını yırtan
eskiden ne kolaydı unutmak
açık yaraya tuz basıp
zaman'la havalandırmak
sonrası küçük bir iz
sızlamayan




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!