Hayat ona hep kötü yol seçmişti.
Günlerce içip kendinden geçmişti.
Sevdiğinden her zaman kaçmıştı.
Yetiştirdiği onca gülü bile solmuştu.
Sevdi, sevdiğini diyememişti.
Tekti, yalnızlığı anlatamamıştı.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta