arının tacizine uğramayan gül dalına, bülbül konmazmış. Bahçesine
sorumluymuş önce. Güne açmadan tenini yıkarmış çiyle. Sabahın
serinliği okşarken kasıklannı, durulanırmış imbatla. Opüşürmüş büyük
bir hazla yaprak, dikenle... Açık bir lağım küresel atmosfere, bırakırmış
kendinden bile gizlediği o zarif kokuyu... İnceliğinden
olsa gerek
akla düşermiş
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta