arının tacizine uğramayan gül dalına, bülbül konmazmış. Bahçesine
sorumluymuş önce. Güne açmadan tenini yıkarmış çiyle. Sabahın
serinliği okşarken kasıklannı, durulanırmış imbatla. Opüşürmüş büyük
bir hazla yaprak, dikenle... Açık bir lağım küresel atmosfere, bırakırmış
kendinden bile gizlediği o zarif kokuyu... İnceliğinden
olsa gerek
akla düşermiş
Yağmuru seviyorum diyorsun,
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Devamını Oku
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta