Birgün bir bahçivan,
Karar verir bahçesinde dünyanın en güzel güllerini yetiştirmeye.
Toprağı nazikçe sürer nasırlı elleriyle
Ve her gül tohumunu,
Sanki bebeğini yatırır gibi beşiğe,
Bırakmış toprak ananın ellerine.
.........
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta