Güliz Ardilli Şiirleri - Şair Güliz Ardilli

Merhaba nasılsın?
Bakalım hatırlayacak mısın beni?
Ben, ben senin kedin olsaydım beni her gün severdin diyen kızım.
Ben seni yağmur altında bir buçuk saat bekleyen kızım.
Ben, Fransız Konsolosluğu’nun önünde tanıştığın kızım.
Ben seni hala deliler gibi seven kızım.

O bugün gitti.
Bedeni toprakla buluşacak,
Ruhu da Tanrıyla.
O yok olmadı,
Ama artık aramızda olmayacak.
Bugün ben de Türkiye gibiyim.

Sakın kimseye güvenme bebeğim,
Sakın kimseye inanma.
Hıçkırıkların sevginin boyunu aşmasın.
Sakın gülen gözlere aldanma bebeğim,
Sakın sözler seni baştan çıkarmasın.
Hıçkırıkların sevginin boyunu aşmasın.

Gerçekten çok kırıldım sana,
Sadece bir parça kağıt ve kalem destek bana.
Hep böyle değil miydi zaten?
Senden önce ve senden sonra.
Biliyor musun en çok kimi özledim?
Kendimi, beni, bir zamanlar benim olan hayatımı.

Sen yoksun ama ben buradayım,
Sen uyuyorsun ama ben uyanığım.
Herkes hata yapabilir,
Ama sen hata yaptığını bile kabul etmiyorsun.
Kendine güvenmiyorsun,
Yalan söylüyorsun,

Gözlerim açık da olsa, kapalı da olsa,
Aklımdasın, kalbimdesin.
Işıldayan gözlerimin içindesin.
Bakışlarımdasın.
Ruhumdasın.
Aldığım her nefeste,

Dışarıda yağmur yağıyor.
Kaktüsüm cam kenarında.
Kırmızı bir mum yanıyor odada.
Dışarıda ise ışıl ışıl bir gece.
Denizi görüyorum buradan,
Işıkla dans eden dalgaları.

Dans etmek mi nasıl?
Güzel bir pistte,
Ya da caddede,
Belki de yıldızların önünde,
Bir gecede.
Şarkı söylemek çılgınca bağırmak,

Hiçbir şeyi yapmak zorunda olmayacağıma dair söz verdim başından.
Hayat ne garip,
Güzel bir müzik bile,
Çok dinlenince sıradanlaşabiliyor.
O mu beni bulacak yoksa ben mi onu?
Yine de her şey için teşekkürler.

Zaman yetmiyor isteklerimi gerçekleştirmeye,
Bazense çok uzun geliyor, hiç sonu yokmuş gibi.
Kafam karmakarışık,
Dilimi kimse kapmadı ama yine de konuşamıyorum.
Aslında çok konuşuyorum, ama bir tek o duymuyor.
Duysa kaç yazar ki,