Güler Ataş Şiirleri - Şair Güler Ataş

Çocuktu...düştü...
büyürken...
oyun gibi çatışmalarda
yara aldı..dizleri
çocuktu düştü...büyüdü....
gül kokuyordu avuçları......

Kendime bile hayrım yok
Köyle kasaba arasına sıkışmış
Hayatın yanılgılarında
Çektiğim bütün setler çökmüş.
Rüzgarsa rüzgar
Selse sel

Dalgaları ancak ben taşırım
Fırtınalar bana yakışır
Bin yıllık resim gözlerimde saklanan
Ayıp değildi koşulsuz teslimim

Tahir ile zühreden öğrendim

bu gün tut istedim ellerimi
Tarihi tutar gibi
Derinliklerimi keşfet istedim
Duygu selinde sürüklenseydin
Gelirdin

Eskiden daha kolaydı beklemek
Küçük kasaba akşamlarında

Uyuyamıyorum ya
Bu koca şehir de
Bütün düşler acı çekiyor

İçimin duvarları pas tuttu

Bütün yapraklarımı

Temmuzda döktüm

İçimde bir yer kırılıyor, bir yanım yapışır gibi camlara
Yedi yıllık uğursuzluk şu elimde tuttuğum ayna

Oh be diyorum kendime, oh be
yokluğu sus değil varlığı kadar

Her nereye baksam / gözlerin oturuyor.
Gözlerime.
Hangi sürgünde karşılaşmıştık?

Her nereye kaçsam / aşkın geliyor.
Üstüme.

Kendini mi acıtmak istedin
Belki canımı yakmaktı niyetin
Hava olmak istedim sana
İçindeki mavi çocuğa ulaşmak
Çok geç kalmışım
Mavi ölmüş

Günlerdir sana yazmamak için
Ellerimle kavga ediyorum
Öldürüyor bu acı
Azar azar yok oluyorum
Oyun oynuyorken içimde ki çocuk
Kadınlığımı uçurumlara atıyorum