Gül Yüzlü Güzel Annem Şiiri - Mehmet Kurnaz

Canını bize verdi, bizim için yaşadı,
Sinesinde uyuttu, dizlerinde salladı,
İki kolu az gelir, dört kolla sarılırdı,

Neşeler, sevinç bizim, dert, acı senin Annem,
Ödeyemem hakkını, sana canımı versem…

Ağladım; gözyaşlarım, yanağından süzüldü,
Sevindim; yanağında, açan benim gülümdü,
Ben düştüm; onun dizi, benden önce çürüdü,

Dilimdeki ilk hece, ilk kelimeydi Annem,
Ödeyemem hakkını, ona canımı versem…

Dağıt gamı kederi, kaybolsun acı, hüzün,
Ağlama Anneciğim, güzel yüzün hep gülsün,
Öyle büyük ki sevgin, bütün aşklardan üstün,

Canımsın, cananımsın, kanadım, kolum Annem,
Aldığım her nefeste, içerime dol Annem…

Savur yelini Annem, rüzgârlara kavuşsun,
Aşsın dağı, denizi, pencereme ulaşsın,
Odamın her yerinde, senin kokun dolaşsın,

Sen varsın mor sümbülde, pembe gülde, Gül Annem,
Kovanımda sen varsın, peteğimde bal Annem…

Annem benim her şeyim, elim, kolum, ayağım,
Onu çok seviyorum, o en büyük varlığım,
Ayağının altında, cenneti bulacağım,

Nasıl öderim senin, hakkını söyle Annem,
Öpeyim ellerinden, gül yüzlü güzel Annem…