Gül Yıldırım Şiirleri - Şair Gül Yıldırım

25 yıldır Tekstilde çalışan Bir kız Annesi

Gül Yıldırım

Tok olan anlamaz açın halinden,
Anlayan olurmu yoksul dilinden.
Farkın olmaz sahraların çölünden,
Ayrı düşer isen Allah yolundan!

Bir lokma ekmeği belkide yoktur,

Devamını Oku
Gül Yıldırım


‎Güle hazan vurup yaprak dökmeden
‎Derdiğin fidanın boyun bükmeden
‎Yâd eller bağına alıp dikmeden
‎Gel artık gönlümün vefasız eri
‎Çok çileler çektim kırkından beri

Devamını Oku
Gül Yıldırım


Bana yaptığını sende bulasın
yalanla yoğrulmuş içerin özün
Sende benim gibi yanlız kalasın
Bu koca cihanda gülmesin yüzün

Devamını Oku
Gül Yıldırım


‎Kalemimin ey nûru  ,  ilhâm ruh-u
‎cânısın
‎Her bir damarda akan, aşkla dolu
‎yânısın

Devamını Oku
Gül Yıldırım


Yüreğimi yakan aşk sanki közsüz bir ateş
Ben bile şaştım kaldım, bilemedim bu ne iş

Gönlümde alevlendi, tutuştu sevda közü
Acep her aşka düşen böyle ağlar mı gözü?

Devamını Oku
Gül Yıldırım

Sazımın tellerinde, bin yıllık sitem gizli
‎Gecenin zifirinde, yankılanır bitmez dem
‎Dokundu mu parmaklar, uyanır  çalar sözlü
‎Duyarsa garip ozan, çöker  derin bir matem

‎Yedi tellidir yârim, bam teli kalın sazım

Devamını Oku
Gül Yıldırım

Yüreğimi parça parça bölerken
gönlünde gönlümü eyleyemezsin
Ağayan gözlerime bakıp gülerken
Sen benim hakkımı ödeyemezsin

Rüzgar gibi Esip savurdun beni

Devamını Oku
Gül Yıldırım

Besmeleyle başla,her hayrın başı
Bismillah
musahhar olur sana tüm eşya bı
İznillah

Allah diyen ne aldanır, nede yolda

Devamını Oku
Gül Yıldırım

Dertler katmer katmer sineme doldu
Soldurdun baharım arzum kalmadı
Kurudu çiçeğim güllerim soldu
yarim bildiğim bir haber salmadı

yazsam yâr ismini yüce dağlara

Devamını Oku
Gül Yıldırım


Urfa’da doğdu bir ay, kâmer-i hüsni bülend
‎Yûsuf Nâbî dediler, nâmına oldu
‎âhend

‎İlm-ü edeble dolup, oldu erbâb-ı kemâl

Devamını Oku