Sararmış dökülmüşsün öz benliğinden,
Boynunu bükmüşsün aşka yeniden,
Sen demi seviyordun beni gizliden,
Neden boynunu büktün Gül yaprakları.
Bülbüle sitem mi ettin böyle solgunsun,
Yağmurun mu küstü bıraktı gitti seni,
Haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Devamını Oku
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Bu şiir, bir gülün aşk acısı çeken bir insana seslenişini anlatıyor. Gül, sevgilisinden ayrıldığı için solmuş ve boynunu büküp kederlenmiştir. Ama aynı zamanda, insanın da gizli bir aşkı olduğunu ve onun için yandığını fark etmiştir. Gül, insanın sevgisine karşılık verip vermediğini, başka birini arayıp aramadığını, aşkın gücüne inanıp inanmadığını sorar. Sonunda, gül insanı teselli etmeye çalışır ve kederini dağlara bırakmasını, hayata neşeyle bakmasını ister. Bu şiir, aşkın hem güzel hem de acı veren yönlerini gösteren duygusal bir şiirdir.
Sizi ve kaleminizi kutluyorum şairim. Yüreğinize sağlık, sağlıcakla kalın. Selam ve saygılarımı sunuyorum efendim.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta