Yel esti gül koptu, gül kan kızıldır
Şu karanlık bozkırda yaşam durmuş
Dal kırık, gül süzülmüş, toprak dertli
Can, gül dalın kucağında kurumuş
Feryat eden bülbüle hüzün kalmış
Gönül, kırılan dalda gül inliyor
Bana dünya ' yı sorma sakın...!
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Devamını Oku
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta