Gül şehri Şiiri - Zeynep Beşen

-sende ölüsüne gül (fatiha) tasiyanlardansın.
-bu iyi bir şey değil mi?
-Iyi de daha iyisi var?
-nasıl?
- ne kadar seviyorsun sevdiğini?
-o benim yarım gibiydi arkadaşım anam babam dostum sırdaşım gibi sevdim,sonucta Allahin bağladığı bir bağ di o, bunu sende bilirsin Bunu.
-bilirim bilmesinde sevgini de belli etmeni isterim.
-nasıl, gül yetmiyor mu..rahmet olarak.
-yeter yetmez değil onu yapmayanlar da var.
-O zaman
-O zaman onu tam sevdiğini söyleme ki sevgi kendinden utanmasın..
-hiç böyle bakmamıştım.
-hala hayattasın değilmi?
-yani öyle gibiyiz.
-şimdi bak o zaman
-nasıl bakayım?
-gül taşımanın yanında ona merhamet olacak bir şey yap.agac dik dört mevsim merhamet yağdır üstüne.bu zaman sen sevinirsin o yattığı yerde merhamete tabi olur hemde dünya bir ağaca daha kavuşmuş olur..
-bir fidanın bize yaptığına bak
-O bir fidan değil artık senin sevgine kanıt,senin soyundan geleceklere miras aslında bu yaptığın sana yine..gelecegine..
-nasıl yani.
-Insan kendi sonunu kendi hazırlar ne ekersen onu bulacaksın geride biraktiklarindan.
-aslında düşününce doğrusun insan gelecginii kendi inşa ediyor..
-evet yaptıklarımız kadarız..