Gül Masalı Şiiri - Nurettin Özdemir

Kalbimi sarıp sarmaladım bir gece,
Gömdüm ıslak toprağına karanlığın.
Şahdamarımdan akıttım bir damla kan,
Suladım dört yanını gizlice.
Sonra bir beyaz bulutu, bir mavi kıvrımı,
Güneş parçası bir damla yaşı dumanlı gözlerimden,
Ve duygularımı. Ah! onlar.. ki her biri,
Ayrı bir aşkın rüzgarında darmadağın.
Topladım onları yorgun-argın ellerle,
Bir akşam yeniden sardım kalbimi.
Her yaprak bir duygunun sıcaklığında...
Bıraktım çocuk ellerine ki ellerin,
-Bir eşi görülmemiş güzelliğinde-
Bir bulutu, bir damla kanı, bir gözyaşını
Yoğurup sihirli şarkılarla geceler boyu
Yeniden gömdüler toprağın ıslak derinliğine.
Sonra yağmurlar yağdı, güneşler doğdu,
Ilık rüzgarlar esti o tenha saatlerde.
Nihayet o en güzel zamanda, şafakta
Usulca kımıldadı, büyüdü, çatladı kalbim.
Çaresizliğin sınırında açıldı bir çiçek:
Kıpkırmızı; maviden, mordan, yeşilden uzak.
Adı: Gül. Kalbim gibi, sevdalı ve sıcak.